Drodzy Diecezjanie!

Piszę do Was ten list, choć każdego z Was wolałbym zobaczyć osobiście i pobłogosławić. Piszę te słowa świadom, że to trudny czas dla nas wszystkich. Dziś bowiem nie możemy się spotykać, dziś „znak pokoju” w czasie Eucharystii nie jest tradycyjnym podaniem dłoni,
a jedynie skinieniem głowy w stronę sąsiada, zaś pod zakrywającą usta maseczką trudno jest dostrzec uśmiech na twarzy. Ten Adwent, który dziś rozpoczęliśmy, będzie inny od wszystkich dotychczasowych. Piszę ten list z nadzieją, że – z Bożą pomocą – przejdziemy razem przez ten trudny czas i wkrótce znów nasze świątynie się zapełnią. Za tym tęsknię i ufam, że jest
to także Wasza tęsknota.

Na początku tego Adwentu chciałbym Was, wszystkich razem i każdego z osobna, zapewnić, że nawet jeśli nie każdy może przyjść do świątyni, Kościół cały czas jest z Wami.

Umiłowani! Adwent to oczekiwanie na radość, jaką jest przyjście naszego Pana. Dziś,
w pierwszą niedzielę Adwentu, Kościół przypomniał nam Pierwszy List św. Pawła do Koryntian. Apostoł pisze w nim: Nie doznajecie braku żadnej łaski, oczekując objawienia się Pana naszego, Jezusa Chrystusa. On też będzie umacniał was aż do końca, abyście byli bez zarzutu
w dzień Pana naszego, Jezusa Chrystusa (1 Kor 1, 7-8).

Powtórzmy jeszcze raz te słowa: abyście byli bez zarzutu w dzień Pana naszego, Jezusa Chrystusa. To nic innego, jak wezwanie nas wszystkich do tego, abyśmy nie byli katolikami
„od święta”. Deklaracja, że „jestem wierzący” nie może być pustym słowem. Wierzę w Boga to znaczy ufam Bogu. Wierzę w Boga to znaczy ufam w moc modlitwy. Wierzę w Boga to także znaczy wierzę, że On wie, co jest dla mnie dobre. Wie lepiej, niż ja sam wiem. Adwent to ten czas, w którym chciałbym Was prosić, byście zastanowili się nad tym, czym dla Was jest wiara w Boga. Nie oceniajcie innych, ale pomyślcie o sobie i o tym co jest w Waszym sercu. Czy deklaracja wiary nie nazbyt często jest „pustą deklaracją”? Przecież wiara w Boga jest tym,
co nas łączy. Tym, co powoduje, że możemy na siebie liczyć w czasach radosnych, ale
i w czasach trudnych, których właśnie doświadczamy.

Jezus zaś wzywa nas do codziennego czuwania. Uważajcie, czuwajcie, bo nie wiecie, kiedy czas ten nadejdzie (Mk 13, 33). Czas naszego z Nim spotkania twarzą w twarz. Czas, w którym to Chrystus będzie nas sądził – dobro wynagrodzi, a zło ukarze. Pamiętajmy jednak o słowach św. Pawła – On [nasz Pan, Jezus Chrystus] umacnia nas aż do końca (1 Kor 1, 8). Nie jesteśmy więc sami. Bóg jest z nami. On nieustannie obdarza nas łaską. Tylko czy my tej Bożej łaski chcemy? Czy może raczej przez nasze decyzje i wybory, niczym pierwsi rodzice Adam i Ewa, idziemy za podszeptem złego ducha, który próbuje wmówić nam, że my możemy być jak Bóg
i sami decydować, co jest dobrem, a co złem (por. Rdz 3, 5).

Zacząłem list od tego, jak trudno jest nam dziś znaleźć w sobie radość, w czasach, gdy wokół nas jest tyle złych wiadomości. Jeszcze kilka miesięcy temu pytaliśmy siebie nawzajem:
„czy znasz kogoś chorego na koronawirusa?”. Dziś zaś większość z nas ma kogoś bliskiego, kto chorował lub choruje. Wielu z Was doświadczyło tego cierpienia osobiście. Wielu naszych bliskich od nas odeszło. W obliczu tych wydarzeń, słowa Chrystusa: Czuwajcie więc, bo nie wiecie, kiedy pan domu przyjdzie (Mk 13, 35) powinny zapaść nam głęboko w serca. Czas Adwentu jest duchowym treningiem umiejętności czuwania. Jego rytm wyznaczają cztery niedziele, a między nimi nabożeństwa roratnie. Proszę Was, by ten czas był prawdziwym, nie deklarowanym, spotkaniem z Bogiem i oczekiwaniem na przyjście naszego Pana.
Nie zmarnujmy tego Adwentu.

Chciałbym Was zapewnić o modlitwie mojej i modlitwie Waszych kapłanów, modlitwie za Was i Waszych Najbliższych. My także, jako kapłani diecezji warszawsko-praskiej, prosimy Was
o modlitwę za nas. W modlitwie bowiem jednoczymy się z Bogiem, który jest miłością. Jest Ojcem, który gdy cierpimy, gdy potrzebujemy wsparcia i ratunku, zawsze ma dla nas czas.
To nie są puste słowa. To jest istota i fundament naszej wiary. Niech zatem ta wzajemna modlitwa będzie także wytchnieniem i ukojeniem naszych serc.

Aby duchowo towarzyszyć wysiłkom personelu medycznego i walce pacjentów z chorobą COVID-19, podejmujemy modlitewne dzieło, które nazwaliśmy „terapia duchowa”. Od środy
2 grudnia, przez dziewięć tygodni, zapraszam Was do duchowej łączności za pośrednictwem kanału SalveNET, gdzie będziemy mogli uczestniczyć w Eucharystii i nowennie do Matki Bożej Nieustającej Pomocy.

W zeszłym roku rozpoczął się w polskim Kościele trzyletni program duszpasterski zatytułowany „Eucharystia daje życie”. Pamiętamy naukę Jezusa, że to On jest chlebem żywym, a kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki (por. J 6, 51). W pierwszych tygodniach pandemii odczuliśmy, co to znaczy nie móc przyjść do świątyni, nie być na Eucharystii. Dobrze pamiętamy te obrazy, gdy w naszych kościołach mogło być jedynie pięć osób. Rodziły się wtedy w nas – kapłanach – pytania: jak naszym wiernym, jak Wam, dać żywego Jezusa? Sam obraz w telewizji czy w internecie jest przecież tylko namiastką i nigdy nie będzie tym samym, co czynny udział we Mszy św. Wierzę jednak głęboko, że właśnie to, czego doświadczyliśmy wtedy i w jakimś stopniu doświadczamy dziś, pozwoli nam odkryć, co znaczą słowa: „Eucharystia daje życie”. Święty Jan Paweł II w jednej ze swoich encyklik napisał wprost, że Kościół żyje dzięki Eucharystii. Ona jest źródłem i szczytem całego życia chrześcijańskiego i to w niej zawiera się całe dobro duchowe Kościoła (por. EdE 1).
Proszę zatem Was, drodzy wierni, abyście – stosując się oczywiście do wszystkich nakazów sanitarnych – nie zaniedbali spotkania z Jezusem eucharystycznym. Kapłanów zaś proszę,
aby Msza św. nie stała się dla Was jedynie codziennym obowiązkiem. Bądźcie przykładem
dla swoich wiernych, jak w Eucharystii uczestniczyć i jak ją przeżywać.

W tym czasie Adwentu, naszego oczekiwania na przyjście Pana, chciałbym Was też prosić
o intensywniejsze czuwanie przed Najświętszym Sakramentem. Bardzo cieszy mnie to, że już w wielu kościołach diecezji są kaplice całodziennej adoracji. Proszę, aby w każdej parafii była podejmowana praktyka częstej adoracji Najświętszego Sakramentu. Myślę, że wzorem może być dla nas bł. ks. Ignacy Kłopotowski, nasz błogosławiony, bo przecież związany
z warszawską Pragą. Powiedział on kiedyś, że: Patrzeć na Przenajświętszy Sakrament,
to najdokładniej wyobrażać sobie oglądanie Boga. Eucharystia była dla niego źródłem siły
w podjętych dziełach ewangelizacyjnych. Przywołuję go, bo to ksiądz, który naprawdę żył Ewangelią. Nie tylko wdrażał ją w życie, tworząc domy pomocy i przytułki dla potrzebujących, lecz także bardzo skutecznie, jak na tamte czasy, wyszedł z Ewangelią do ludzi: pisał
i drukował modlitewniki, wydawał prasę. Dlaczego akurat przypominam tę postać? Dlatego, że jego życie może i powinno być wskazaniem dla naszego Kościoła dziś. Ksiądz Ignacy nie bał się wychodzić z Ewangelią do ludzi, szukając nowych dróg, nowych sposobów i nowych metod na to, by mówić o Panu Bogu i by nawracać. Pamiętajmy o tym. Proszę o to zwłaszcza kapłanów, w czasach, gdy wierni z wielu powodów odchodzą od Kościoła.

Eucharystii nie ma bez kapłanów. A kapłanów, jako biskup, chcę otoczyć szczególną troską. Potrzebuję jednak także Waszej – drodzy diecezjanie – pomocy i Waszej modlitwy. W naszym seminarium duchownym studiuje dziś 44 alumnów, a kapłanów wiernych Chrystusowi
i Ewangelii bardzo dziś potrzeba Kościołowi. Dnia 7 września 2021 roku, minie dokładnie
90 lat od śmierci bł. ks. Ignacego Kłopotowskiego. Proszę zatem, aby od stycznia, siódmego dnia każdego miesiąca, w świątyniach naszej diecezji, w sposób szczególny modlić się o nowe powołania kapłańskie. Kościół – zapewniam Was – pamięta o każdym z Was w codziennej modlitwie, ale dziś ten sam Kościół również bardzo potrzebuje Waszej modlitwy.

Chciałbym na koniec przypomnieć o czymś, co wydarzyło się 100 lat temu na Jasnej Górze.
W czasach, gdy ledwie odzyskana przez Polskę niepodległość znów się chwiała, gdy radość znów wyparły lęki, gdy smutek stał się codziennością Polaków, słowa biskupów, które padły wtedy w tym świętym dla Polaków miejscu, mogą być modlitwą, jaka towarzyszyć nam będzie i dziś, w niełatwych czasach. To te słowa: W chwili, gdy nad Ojczyzną i Kościołem naszym gromadzą się chmury ciemne, wołamy jak niegdyś uczniowie Twoi zaskoczeni burzą na morzu: Panie, ratuj nas, bo giniemy. I jak niegdyś, wyciągnąwszy prawicę, jednym słowem uspokoiłeś burzę, tak oddal, Panie, teraz od nas grożące nam niebezpieczeństwo. Polscy Biskupi świadomi trudnych czasów zawierzyli wtedy wszystkie troski i naszą Ojczyznę Sercu Pana Jezusa. Wiara w Boga, jest bowiem wiarą w niezmierzone Boże miłosierdzie. W Jego zdolność pokonania wszystkich trudności. Chciałbym, abyśmy jako diecezja ponowili ten akt w czerwcu 2021 r.,
a główne diecezjalne uroczystości przeżywać będziemy w bazylice Najświętszego Serca Jezusowego na Pradze, w naszym diecezjalnym sanktuarium.

Z wiarą zacznijmy i przeżyjmy ten Adwent, a radość z Bożego Narodzenia będzie pełna, nawet jeśli te nadchodzące Święta, będą inne niż wszystkie które pamiętamy.

Z całego serca Wam błogosławię na ten czas, pamiętając o Was w modlitwie.

+ Romuald Kamiński
Biskup Warszawsko-Praski

Przez cały listopad, a nie tylko przez 8 dni od uroczystości Wszystkich Świętych, będzie można otrzymać odpust zupełny dla wiernych zmarłych. W związku z pandemią Covid-19 Penitencjaria Apostolska wydała specjalny dekret w tej sprawie.

Penitencjaria Apostolska zdecydowała, że aby zapewnić bezpieczeństwo wiernych w czasie epidemii, odpust zupełny dla osób nawiedzających cmentarz i modlących się za zmarłych przez poszczególne osiem dni, zwykle ustanowiony jedynie na dni od 1 do 8 listopada, może być przeniesiony na inne osiem dni listopada. Dni te, dowolnie wybrane przez poszczególnych wiernych, mogą być od siebie oddzielone. Również odpust zupełny związany z dniem 2 listopada – wspomnieniem wszystkich wiernych zmarłych dla tych, którzy pobożnie nawiedzają kościół lub kaplicę i odmawiają tam „Ojcze nasz” i „Wierzę w Boga”, może być przeniesiony na inny dzień listopada, dowolnie wybrany przez poszczególnych wiernych.

Osoby starsze, chore i ci wszyscy, którzy z poważnych powodów nie mogą opuścić domu, na przykład ze względu na zakazy gromadzenia się licznych wiernych w miejscach świętych, będą mogli uzyskać odpust zupełny, jeśli tylko będą się łączyć duchowo z wiernymi, którzy pobożnie nawiedzają miejsca święte oraz jeśli wykluczą wszelkie przywiązanie do jakiegokolwiek grzechu i mają intencję – kiedy to tylko będzie możliwe – spełnić trzy zwyczajne warunki (spowiedź sakramentalna, Komunia eucharystyczna i modlitwa w intencjach Ojca Świętego). Te osoby, aby uzyskać odpust zupełny powinny odmówić pobożnie modlitwy za zmarłych przed obrazem Pana Jezusa lub Najświętszej Maryi Panny (na przykład jutrznię i nieszpory z oficjum Liturgii godzin za zmarłych, Różaniec, Koronkę do Bożego Miłosierdzia i inne modlitwy za zmarłych bliskich ich sercu); podjąć medytacyjną lekturę jednego z fragmentów Ewangelii z liturgii za zmarłych lub też wypełnić uczynki miłosierdzia poprzez ofiarowanie Bogu swoich cierpień.

Penitencjaria Apostolska zwróciła się jednocześnie do kapłanów z prośbą, aby „oddali się z gorliwością i wielkodusznością celebracji Sakramentu Pokuty i udzielali Komunii Świętej chorym”.

źródło: BP KEP

D E K R E T
dotyczący zasad bezpieczeństwa i higieny oraz duszpasterstwa w czasie pandemii koronawirusa

W związku z trwającą epidemią chcemy dołożyć starań, by wierni gromadzący się w świątyniach mogli bezpiecznie uczestniczyć w liturgii, korzystać z sakramentów świętych i szukać umocnienia w Bogu w tym trudnym czasie.

Wyrazem naszej miłości i wzajemnej odpowiedzialności są konkretne reguły bezpieczeństwa i higieny. W związku z tym przypominam o dotychczas obowiązujących zasadach oraz przekazuję dodatkowe postanowienia, które należy wdrożyć podczas liturgii i innych działań duszpasterskich.

1. Dyspensa

Przypominam, że udzielona na początku pandemii dyspensa od niedzielnego i świątecznego uczestnictwa we Mszy św. nadal obowiązuje, tym bardziej w związku z ograniczeniami dotyczącymi liczby uczestników zgromadzeń religijnych w tzw. „strefie czerwonej”.

2. Środki ochrony osobistej

Maseczek lub przyłbic zakrywających nos i usta winni używać wszyscy przebywający w przestrzeni wspólnej budynków kościelnych i parafialnych, zarówno duchowni jak i świeccy, w czasie liturgii i poza nią. Wyjątek dotyczy tylko kapłana, który przewodniczy liturgii, nie zaś koncelebransów. Kapłani i szafarze nadzwyczajni mają obowiązek używania maseczek podczas udzielania Komunii Świętej.

Prosimy o zachowywanie dystansu społecznego: w „strefie czerwonej” 1 osoba na 7 m², w „strefie żółtej” 1 osoba na 4 m².

Parafia powinna zaopatrzyć się w dozowniki płynu dezynfekującego, które należy ustawić przy drzwiach wejściowych (lecz nie w kropielnicach). Należy ponadto przy drzwiach wejściowych umieścić przypomnienie o obowiązku stosowania maseczek i zachowania odległości pomiędzy osobami.

Wodę święconą udostępniamy wiernym z pominięciem kropielnic – buteleczki, dozowniki itp.

3. Udzielanie Komunii Świętej

Podczas każdej liturgii należy umożliwić wiernym przyjęcie Komunii Świętej zarówno do ust, jak i na rękę. Nie wolno wymuszać na wiernych przyjmowania Komunii Świętej na rękę, jak również nie wolno pozbawiać wiernych możliwości przyjęcia Komunii Świętej na rękę, nawet jeśli wierni wprost nie domagają się tego.

Za każdym razem należy wyraźnie ogłosić porządek przyjmowania Komunii Świętej. Należy utworzyć oddzielne rzędy dla przyjmujących Komunię Świętą do ust i na rękę. Jeśli obecny jest jeden szafarz, komunikuje on najpierw rząd przyjmujących na rękę, a następnie rząd przyjmujących do ust. Jeśli jest większa liczba szafarzy, wówczas każdy z nich komunikuje w oddzielnym rzędzie.

Kapłan lub inny szafarz rozdający Komunię Świętą winien bezpośrednio przed tą czynnością zdezynfekować ręce, a po zakończeniu obmyć palce w vasculum i powtórnie zdezynfekować ręce.

4. Sakrament pokuty i pojednania

Należy zadbać o należyte zabezpieczenie konfesjonałów, co jest ważne zwłaszcza w kontekście zbliżającego się okresu spowiedzi przed Uroczystością Wszystkich Świętych oraz przed Bożym Narodzeniem.

a) Nie wolno używać tzw. konfesjonałów zamkniętych (szafowych).
b) W konfesjonałach na kratkach od strony penitenta należy umieścić folie ochronne i wymieniać je przynajmniej raz w tygodniu.
c) W konfesjonałach należy umieścić środek do dezynfekcji z dozownikiem rozpylającym, prosząc penitentów, aby każdy po sobie zdezynfekował folię.

5. Uroczystość Wszystkich Świętych i modlitwa na cmentarzach

W związku z Uroczystością Wszystkich Świętych i Dniem Zadusznym należy zachęcać wiernych do indywidualnego nawiedzania cmentarzy, rozkładając odwiedziny grobów swoich bliskich na całą „oktawę” Uroczystości.

Jeśli w najbliższych dniach pojawią się inne, szczególne okoliczności w tej materii, będziemy informować o ewentualnych nowych zaleceniach w oddzielnym komunikacie.

6. Spotkania formacyjne

Spotkania grup formacyjnych, jeśli nie są w tych dniach konieczne, należy odłożyć. Jeśli według duszpasterzy powinny się odbyć, to może w nich uczestniczyć: w „strefie czerwonej” do 10 osób, a w „strefie żółtej” do 25 (przy zachowaniu odpowiedniego dystansu oraz przy użyciu maseczek ochronnych i dezynfekcji rąk).

Zalecamy Księżom również zachowanie szczególnej ostrożności w korzystaniu z grupowych rekolekcji kapłańskich.

Ogarniam modlitwą i błogosławię wszystkim Wiernym naszej Diecezji. Szczególnej opiece Matki Bożej zawierzam starszych i chorych. Dla całej służby zdrowia wypraszam łaskę siły i odwagi do walki z pandemią.

+Romuald Kamiński
Biskup Warszawsko-Praski

Wielebni Księża,
Drodzy Diecezjanie,

Św. Mateusz apostoł i ewangelista przekazał nam dwa opisy dokonanego przez Chrystusa Pana rozmnożenia chleba.

Relację z drugiego wydarzenia (Mt 15,32-37) rozpoczynają słowa: …żal mi tego tłumu! Już trzy dni trwają przy Mnie, a nie mają co jeść. Nie chcę ich puścić zgłodniałych, żeby kto nie zasłabł w drodze… Czyż nie chwyta nas za serce troska i wrażliwość Chrystusa na głód i zmęczenie Jego słuchaczy? A przecież taki właśnie jest Bóg – nieustannie zatroskany o nasze codzienne, najbardziej podstawowe potrzeby. Ucząc Modlitwy Pańskiej Jezus zachęcał do ufności, że nasze błaganie o chleb powszedni zostanie zaspokojone.

Uczniowie martwili się … Skąd tu na pustkowiu weźmiemy tyle chleba żeby nakarmić takie mnóstwo? … My także w tym roku przeżywaliśmy niepokój, że wiosenna susza a następnie obfite deszcze pierwszych tygodni lata nie pozwolą cieszyć się plonami; że epidemia koronawirusa zaburzy rolniczy kalendarz.

Tym serdeczniej winniśmy dziękować Bożej Opatrzności za owocne żniwa, za błogosławieństwo towarzyszące pracy rolników, sadowników i hodowców, dzięki którym wszyscy możemy cieszyć się dostatkiem żywności.

Okazją do tego dziękczynienia będą nasze Diecezjalne Dożynki,
które będziemy przeżywać w niedzielę, 30 sierpnia 2020 roku.

Odbędą się w parafii św. Jana Chrzciciela i św. Stanisława BM w Stanisławowie.
Centralną częścią uroczystości będzie Msza święta dziękczynna za plony i pracę rolników Diecezji Warszawsko-Praskiej, celebrowana o godzinie 11.00.

Ze względów sanitarnych nie są planowane dodatkowe wydarzenia plenerowe.
Nie odbędzie się także konkurs na wieńce dożynkowe.
Zapraszamy do modlitewnej łączności we wszystkich parafiach naszej Diecezji.

Z pasterskim błogosławieństwem

+ Romuald Kamiński
Biskup Warszawsko-Praski

Mając na uwadze, że teren powiatów wołomińskiego i otwockiego został ogłoszony jako strefa zagrożona dodatkowymi obostrzeniami w związku z pandemią COVID 19, Władza Diecezjalna Warszawsko-Praska przypomina i zobowiązuje wszystkich duchownych oraz pracowników świeckich, odpowiedzialnych za zdrowie i bezpieczeństwo wiernych, do rygorystycznego stosowania i przestrzegania norm sanitarnych w Diecezji Warszawsko–Praskiej.

W szczególności obliguje się do troski o higienę rąk, zapewnienia i udostępnienia płynów dezynfekujących wiernym w pomieszczeniach kościelnych, bezwzględnego stosowania maseczek przez uczestników nabożeństw i wszystkich przebywających w budynkach i pomieszczeniach parafialnych (obowiązek ten dotyczy również kapłanów, którzy nie sprawują Mszy Świętej, a podejmują inne czynności duszpasterskie w danej chwili). Usilnie zaleca się przyjmowanie Komunii Świętej w formie podania jej przez szafarza na dłoń wiernego.

Kontestowanie zaleceń sanitarnych władz świeckich i kościelnych, lub negowanie bądź minimalizowanie zagrożenia pandemią, stanowi wyraz braku odpowiedzialności za dobro wiernych powierzonych naszej duszpasterskiej pieczy i sprzeciwia się wprost posłuszeństwu Biskupowi.

Ks. dr Dariusz Szczepaniuk
Kanclerz Kurii

Warszawa, dnia 9 sierpnia 2020 r.

Słowo pasterskie na XIX Niedzielę Zwykłą,
zapowiadające obchody stulecia Cudu nad Wisłą

Wielebni Duszpasterze,
Czcigodne Osoby Życia Konsekrowanego,
Umiłowani Diecezjanie,

już za kilka dni będziemy przeżywać wielkie rocznice, związane z historyczną bitwą, zwaną Bitwą Warszawską, a dla bardzo wielu naszych Rodaków był to Cud nad Wisłą. Bolszewicy uciekający z pola walki, napotkanym ludziom, z wielkim przejęciem i trwogą, opowiadali o ukazaniu się Bożej Matki.

Te wyjątkowo doniosłe wydarzenia miały miejsce na terenie obecnej diecezji warszawsko-praskiej. To na tym terenie znajduje się Ossów, Radzymin, Kobyłka, Wólka Radzymińska, Rembertów, warszawski Kamionek, Mińsk Mazowiecki i wiele innych miejscowości, które upamiętniono w związku z 1920 rokiem. Jako diecezja warszawsko-praska mamy szczególny obowiązek dbałości o tamte wydarzenia.

Ojciec św. Jan Paweł II, który odwiedził diecezję w 1999 roku i modlił się na cmentarzu w Radzyminie oraz przed katedrą praską, powierzył diecezji szczególną troskę i pamięć o bohaterach, wydarzeniach i miejscach związanych z 1920 rokiem.

Po modlitwie na cmentarzu w Radzyminie wyznał: „Chociaż na tym miejscu najbardziej wymowne jest milczenie, to przecież czasem potrzebne jest także słowo. I to słowo chcę tu pozostawić. Wiecie, że urodziłem się w roku 1920, w maju, w tym czasie, kiedy bolszewicy szli na Warszawę. I dlatego noszę w sobie od urodzenia wielki dług w stosunku do tych, którzy wówczas podjęli walkę z najeźdźcą i zwyciężyli, płacąc za to swoim życiem. Tutaj, na tym cmentarzu, spoczywają ich doczesne szczątki. Przybywam tu z wielką wdzięcznością, jak gdyby spłacając dług za to, co od nich otrzymałem”. Na zakończenie wszystkich nas pobłogosławił.

* * *

Wróćmy do Słowa Bożego, które przed chwilą usłyszeliśmy. Widzimy jak tego Bożego błogosławieństwa nam ciągle potrzeba. Wyraża się ono w bliskości Boga, który pragnie być blisko nas, a właściwie to my pragniemy być jakby zanurzeni w Nim samym. Takiej bliskości Boga doświadczy prorok Eliasz. Był świadkiem i jednocześnie doświadczał wielu wyjątkowych okoliczności – gwałtowności burzy, trzęsienia ziemi, niszczących płomieni ognia, ale dopiero wtedy, kiedy odczuł łagodny powiew wiatru zrozumiał – Bóg jest blisko. Przysłuchując się temu opowiadaniu odczuwamy tęsknotę za ciszą, za zewnętrznym spokojem, a szczególnie za wewnętrznym ładem.

Jak wielkie są dary, które otrzymujemy dzięki naszej wierze, doświadczył św. Piotr. We fragmencie odczytanej dzisiaj Ewangelii ujrzeliśmy Apostoła, który przeżywa swoje wzloty i upadki. Wiara pozwoliła jemu wyjść z łodzi i stąpać po powierzchni jeziora, ale kiedy przyszło zwątpienie, cały pogrążył się w wodach. „Czemu zwątpiłeś, człowiecze małej wiary?” Te słowa Chrystusa Pana są dla nas aż nadto wymowne. Z całych sił dbajmy, pielęgnujmy, naszą wiarę i o to samo dbajmy dla naszych bliźnich. Tego uczy nas dzisiaj Apostoł Paweł w liście skierowanym do wiernych w Rzymie. To jego mocne w słowach wyznanie „Wolałbym być pod klątwą i odłączonym od Chrystusa dla zbawienia braci moich”.

Dzisiejsza katecheza o wierze, o pragnieniu życia w bliskości Boga i o tym, że żyjemy także dla innych, będąc dla nich potrzebni i za nich odpowiedzialni – tak bardzo bliska jest naszym rozważaniom o wydarzeniach sierpnia 1920 roku. Te same wartości były, są dzisiaj i będą w przyszłości fundamentem w budowaniu Królestwa Bożego na ziemi i kształtowania cywilizacji miłości.

* * *

Czy zdajemy w pełni sobie sprawę z tego, co się w sierpniu i kolejnych miesiącach pamiętnego, 1920 roku, wydarzyło na naszych ziemiach? Dopiero co – w listopadzie 1918 roku cieszyliśmy się odzyskaniem niepodległości, chociaż jeszcze spore części przyszłej II Rzeczypospolitej były w trakcie toczonych walk o wolność, a już od 15 lutego 1919 roku musieliśmy, jako naród, podjąć zmagania z bolszewicką Rosją. Nasi bracia i siostry stanęli wtedy do walki – nie tylko o uchronienie Ojczyzny przed kolejnym zaborem – ale dla ocalenia wszystkich tych wartości, które rodzą się z przyjęcia Ewangelii – nauki Jezusa Chrystusa, naszego Zbawiciela. Z perspektywy czasu łatwiej ocenić te wydarzenia, a uczą one nas, że danina krwi polskiej uratowała zarówno nasz naród, jak i inne narody europejskie, a może postawiła zaporę przed urzeczywistnieniem strasznych zamiarów wszechświatowej rewolucji bolszewickiej. Niestety, wiele państw przyklasnęło temu wszystkiemu, by bolszewicki pożar ogarnął Europę i świat.

* * *

Wielka rocznica zwycięstwa dobra nad złem przypomina nam o potrzebie wyrażenia przez nasze pokolenie wdzięczności Bogu, Matce Bożej i ludziom.

Dzisiaj – na wzór wielkiej modlitwy nowennowej z sierpnia 1920 roku – cała nasza diecezja począwszy od dnia 5 sierpnia trwa na modlitwie, łącząc się z naszymi przedstawicielami, którzy idą w 37. Praskiej Pielgrzymce Rodzin na Jasną Górę. Nowennę zakończy nocna adoracja Najświętszego Sakramentu, która będzie zorganizowana w każdej parafii z 14 na 15 sierpnia.

Szczególną cześć pragniemy oddać Matce Bożej Łaskawej, Patronce Warszawy i Strażniczce Polski. To do niej lud Warszawy zanosił gorące i pełne ufności modły o ocalenie Stolicy i Polski od kolejnej niewoli, upraszając zwycięstwo. Ku jej czci została ufundowana przez naszą wspólnotę diecezjalną i tych, którzy poczuwają się do wdzięczności wobec Matki Zbawiciela dostojna statua Matki Bożej Łaskawej, Patronki Warszawy i Strażniczki Polski. Znajdzie ona swoje miejsce w pobliżu nowej świątyni w parafii św. Jana Pawła II w Radzyminie.

* * *

Umiłowani Diecezjanie i Goście. Wprawdzie przez pośrednictwo wielu mediów jest przekazywany nasz diecezjalny program obchodów 100. rocznicy Bitwy Warszawskiej – Cudu nad Wisłą, pozwólcie, że krótko powtórzę w tym liście nasze zamiary.

Obchody rozpoczniemy już 13 sierpnia, uroczystą Mszą św. o godz. 18.00 pod przewodnictwem kard. Kazimierza Nycza, naszego metropolity, w kościele Matki Bożej Zwycięskiej na Kamionku, w miejscu, skąd (po odprawieniu Mszy św.) wyruszyły na front oddziały młodzieży akademickiej i gimnazjaliści wraz z ks. Ignacym Skorupką.

Dnia następnego, 14 sierpnia, Msza św. polowa o godz. 17.00 przy pomniku w Wólce Radzymińskiej (gmina Nieporęt), w miejscu bitwy i ukazania się Matki Bożej. Mszy św. będzie przewodniczył i kazanie wygłosi bp Marek Solarczyk, nasz biskup pomocniczy.

Tego samego dnia zbierzemy się jeszcze na modlitwę i złożenie wieńców o godz. 21.00 w Ossowie, przy krzyżu ustawionym w miejscu śmierci ks. Skorupki.

Uroczystości centralne zaplanowane są na 15 sierpnia. Po modlitwach porannych przy krzyżu upamiętniającym śmierć ks. Skorupki i złożeniu wieńców będziemy uczestniczyć w uroczystej Mszy św. o godz. 9.30 przy kaplicy w Ossowie, pod przewodnictwem i z homilią ks. abp. Stanisława Gądeckiego, Przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski, który również ukoronuje Obraz Matki Bożej z tutejszej kaplicy i odmówi akt zawierzenia Maryi.

Tego samego dnia w Radzyminie o godz. 17.00, na cmentarzu, gdzie pochowani są oficerowie i żołnierze polegli w Bitwie Warszawskiej, Mszy św. przewodniczyć będzie i okolicznościowe kazanie wygłosi abp. Wojciech Polak, Prymas Polski.

W niedzielę, 16 sierpnia spotykamy się w Radzyminie, w parafii Św. Jana Pawła II. Podczas Mszy św. o godz. 12.00. nastąpi odsłonięcie i poświęcenie figury Matki Bożej Łaskawej, Patronki Warszawy i Strażniczki Polski

Nasze kilkudniowe dziękczynienie zakończymy dnia 17 sierpnia 2020 r. w Mińsku Mazowieckim, w parafii Narodzenia NMP. Uroczystej Mszy św. o godz. 18.00 będzie przewodniczył abp. Salvatore Pennacchio, Nuncjusz Apostolski w Polsce, a okolicznościowe kazanie wygłosi bp Marek Solarczyk. To tutaj po zwycięskiej batalii zatrzymał się ze swoimi oddziałami gen. Józef Haller, aby podziękować Bogu za otrzymane łaski i za zwycięstwo. Uczynił to przed obrazem Matki Bożej Anielskiej, która od tej chwili zaczęła być nazywana Matką Bożą Hallerowską. Obraz ukoronowano w 2000 roku. Przewodniczył wtedy uroczystościom kard. Józef Glemp, Prymas Polski i pierwszy ordynariusz naszej diecezji bp Kazimierz Romaniuk.

Umiłowani Siostry i Bracia. Niech nasze serca będą pełne wdzięczności wobec niezmierzonej hojności Boga w Trójce Świętej Jedynego i Matki Zbawiciela.

Tak jak przed stu laty wzywaliśmy orędownictwa św. Andrzeja Boboli, bł. Władysława z Gielniowa, tak i dzisiaj – wzbogaceni o nowych świętych i błogosławionych Patronów; szczególnie św. Jana Pawła II i św. Faustynę – wypraszajmy potrzebne łaski dla nas samych i umiłowanej Ojczyzny. Amen.

Z pasterskim błogosławieństwem i modlitwą

+ Romuald Kamiński
Biskup Warszawsko-Praski

Do odczytania na Mszach Świętych w najbliższą niedzielę 9 sierpnia.

NOWENNA D0 MATKI BOŻEJ ŁASKAWEJ
W INTENCJI OJCZYZNY
W 100. LECIE CUDU NAD WISŁĄ
W DZIELE DUCHOWEGO PIELGRZYMOWANIA NA JASNĄ GÓRĘ

Drodzy Diecezjanie i wszyscy wierzący zatroskani o naszą Umiłowaną Ojczyznę!

W dniach 100. rocznicy Bitwy 1920 roku, pragniemy wypełnić testament Św. Jana Pawła II, który wzywał nas do szczególnej troski o podtrzymanie pamięci i zachowanie wielkiego dziedzictwa Cudu nad Wisłą. Odnawiając naszą Wiarę, wyrażając naszą Miłość do Ojczyzny zachęcam do podjęcia dzieła modlitwy: Nowenny do Matki Bożej Łaskawej.

Program duchowy jest włączony w dzieło 37. Pieszej Praskiej Pielgrzymki Rodzin, która w warunkach trwającej epidemii będzie odbywała się w bardzo wyjątkowej formie. Trasę do jasnogórskiego sanktuarium pokona tylko grupa księży z biskupem Markiem, a wszyscy pielgrzymi są zaproszeni do duchowego pielgrzymowania i włączenia się w dzieło Nowenny poprzez indywidualne praktyki lub łącząc się ze Wspólnotą wierzących w parafiach naszej diecezji warszawsko-praskiej.

W dniach 5-14 sierpnia będą rozważane kolejne tajemnice wiary i przeżywane bogate formy modlitewne. Stosowne materiały zostaną przekazane księżom proboszczom na kapłańskiej stronie internetowej naszej diecezji, a dodatkowe treści Nowenny będą zamieszczane sukcesywnie na stronie internetowej i profilu facebookowym Praskiej Pielgrzymki.

Zapraszam wszystkich do włączenia się w dzieło modlitwy, a księży proboszczów proszę o umożliwienie wiernym każdego dnia: uczestnictwa we Mszy Świętej z przywołaną intencją za Ojczyznę, adoracji Najświętszego Sakramentu, wspólnej modlitwy różańcowej (przynajmniej z rozważaniem jednej części Różańca Świętego) i innych form modlitewnych. Wyjątkowym znakiem łączności w duchowej trosce o intencje zawierzane podczas Nowenny i w ramach Praskiej Pielgrzymki mogą stać się wieczorne Msze Święte, po zakończeniu których odbędzie się adoracja Najświętszego Sakramentu, modlitwa różańcowa, a zwieńczeniem czasu modlitwy będzie Apel Jasnogórski.

Potwierdzeniem naszej wspólnej troski o obfite owoce dzieła Nowenny do Matki Bożej Łaskawej będą kościoły nowennowe, w których przez cały dzień będą podejmowane indywidualne i wspólnotowe dzieła modlitewne. Na zakończenie dnia, podczas wieczornej Mszy Świętej i Apelu Jasnogórskiego będą powierzane Bogu intencje pod przewodnictwem biskupa. O duchowe zaangażowanie w kościołach nowennowych szczególnie proszę wszystkich pątników, którzy staną się przewodnikami wspólnot w tych wyjątkowych doświadczeniach wiary w naszej diecezji.

Kościoły nowennowe:
– 5 sierpnia – Parafia Narodzenia Pańskiego w Warszawie;
– 6 sierpnia – Parafia Miłosierdzia Bożego w Ząbkach;
– 7 sierpnia – Parafia katedralna Św. Michała i Św. Floriana w Warszawie;
– 8 sierpnia – Parafia Najczystszego Serca NMP w Warszawie;
– 9 sierpnia – Parafia Św. Antoniego w Mińsku Mazowieckim;
– 10 sierpnia – Parafia Św. Jana Kantego w Legionowie;
– 11 sierpnia – Parafia MB Królowej Polski w Otwocku-Kresach;
– 12 sierpnia – Parafia MB Częstochowskiej w Wołominie;
– 13 sierpnia – Parafia konkatedralna Bożego Ciała w Warszawie.

Modlitwy apelowe w dniu 14 sierpnia będą włączone w uroczystości przy Krzyżu ks. Ignacego Skorupki na polach Ossowa. Proszę, aby zwieńczeniem naszych duchowych starań w naszych parafiach była całonocna adoracja Najświętszego Sakramentu z 14 na 15 sierpnia. Niech wstawiennictwo Matki Bożej wyjedna nam obfitość Łask i doprowadzi do Zwycięstwa tajemnic Boga w naszej Ojczyźnie.

Na owocne przeżywanie tego czasu z serca błogosławię.

+ Romuald Kamiński
Biskup Warszawsko-Praski

Zaleca się Księżom Proboszczom podanie niniejszego komunikatu

do wiadomości wiernych w niedziele: 26 lipca lub 2 sierpnia 2020 roku